Η μεγάλη διαμάχη[1]Ο Ηγεμών της Επτανήσου[2] απέστειλεν αυτόν[3] αντί του πατρός[4] επίτροπον της επικυριάρχου δυνάμεως μετά του κόμητος Ν. Σιγούρου προς εγκατάστασιν του νέου πολιτεύματος εις Κεφαλληνίαν, όπου αφιχθέντες οι δύο Αυτοκρατορικοί Επίτροποι εύρον την νήσον ανάστατον[5].
Εκ φιλοπρωτίας τινές των αριστοκρατικών αγόμενοι και εξ αρχαίων ερίδων και παθών προς αλλήλους διϊστάμενοι είχον τεθή επί κεφαλής δύο αντιπάλων φατριών οι μεν επιδιώκοντες των πρώην προνομίων την ανάκτησιν, οι δε εκμεταλλευόμενοι τα από της επελεύσεως των Γάλλων εξεγρθέντα δημοκρατικά φρονήματα. Αμφότεραι δ’ αι φατρίαι υπεστηρίζοντο υπό πλήθους ενόπλων αγροτών, είτε έκπαλαι αφωσιωμένων προς άρχοντάς τινας, ους ανεγνώριζον προστάτας εν πάση περιστάσει, είτε δελεαζομένων εκ των επαγγελιών και προσδοκιών πλουσίας λείας από της εις τα πόλεις επιδρομής. Την σύγχυσιν και αναρχίαν επηύξανεν η μεταξύ των κατοίκων Ληξουρίου και Αργοστολίου αντιζηλία, των μεν αξιούντων να έχωσιν ου μόνον δικαστήρια και υγειονομείον, αλλά πάσας τας αρχάς ως κράτος χωριστόν της ομοσπονδίας, των δε αντιπραττόντων εις πάσας τας αξιώσεις και υποστηριζόντων, ότι η ιδία πόλις, ένθα ήτο η έδρα της κυβερνήσεως, αφ’ ότου μετετέθη εκ του φρουρίου αγίου Γεωργίου, ήτο κεντρικωτέρα και καταλληλοτέρα εις εμπορίαν εγγύς ούσα τω ευρυτάτω και ασφαλεστάτω της νήσου λιμένι.
…
Από των πόλεων δε η αναρχία καθ’ όλην την νήσον διαδοθείσα προεκάλεσεν εν πλείστοις χωρίοις δηώσεις, φόνους, εμπρησμούς και ανοσιουργήματα ωμότερα των εν ταις πόλεσι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου