Αννης της Κομνηνής
Αλεξιάς [1]
Προίμιον
Ρέων ο χρόνος ακάθεκτα και αεί τι κινούμενος παρασύρει και παραφέρει πάντα τα εν γενέσει και ες βυθόν αφανείας καταποντοί όπου μεν ουκ άξια λόγου πράγματα, όπου δε μεγάλα τε και άξια μνήμης, και τα τε άδηλα φύων κατά την τραγωδίαν και τα φανέντα αποκτυπτόμενος. Αλλ' ο γε λόγος ο της ιστορίας έρυμα καρτερώτατον γίνεται τω του χρόνου ρεύματι και λιστησι τρόπον τινά την ακάθεκτον τούτου ροήν και τα εν αυτώ γινόμενα πάντα, οπόσα υπερείληφε, ξυνέχει και περισφίγγει και ουκ εά διολισθαίνειν εις λήθης βυθούς.
Ταύτα δε διεγνωκυία εγώ Άννα, θυγάτηρ μεν των βασιλέων Αλεξίου και Ειρήνης, πορφύρας τιθήνημά τε και γέννημα, ου γραμμάτων ουκ άμοιρος, αλλά και το Ελληνίζειν ες άκρον εσπουδακυία και ρητορικής ουκ αμελετήτως έχουσα και τας Αριστοτελικάς τέχνας ευ αναλεξαμένη και τους Πλάτωνος διαλόγους και τον νουν από της τετρακτύος των μαθημάτων πυκάσασα (δει γαρ εξορχείσθαι ταύτα, και ου περιαυτολογία το πράγμα, όσα η φύσις και η περί τας επιστήμας σπουδή δέδωκε και ο Θεός άνωθεν επεβράβευσε και ο καιρός συνεισήνεγκε) βούλομαι διά τήσδέ μου της γραφής τας πράξεις αφηγήσασθαι τουμού πατρός ουκ αξίας σιγή παραδοθήναι ουδέ τω ρεύματι του χρόνου παρασυρήναι καθάπερ εις πέλαγος αμνημοσύνης, όσας τε των σκήπτρων επειλημμένος κατεπράξατο και όσας προ του διαδήματος έδρασεν ετέροις βασιλεύσιν υπηρετούμενος.
[1] Σύνταγμα συν Θεώ των κατά τον άνακτα κύρον Αλέξιον τον Κομνηνόν πονηθέν παρά της θυγατρός αυτού κυρίας Άννης πορφυρογεννήτου της βασιλίσσης ο και εκλήθη Αλεξιάς παρ' αυτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου