ύβρις[1]
Ποτέ στην Ελλάδα δεν ξεχάστηκε η ιδέα του εθνικού αγώνα κατά των Περσών. Αυτή για τους Έλληνες ήταν ό,τι για πολλούς αιώνες στη δυτική χριστιανοσύνη ο κατά των απίστων αγών. Ακόμα κ' η Σπάρτη κάποιον καιρό είχε αναζητήσει τέτοιο προσωπείο για την αρπακτικότητα και την κυριαρχικότητά της. Ως κι ο Ιάσων ο φεραίος κοίταξε να δικαιολογήσει την τυραννία πούστησε, σαν αποσκοπούσα στον εθνικό αυτόν αγώνα. Εξ άλλου, όσο φανερώτερη γινόταν η αδυναμία κ' η εσωτερική παραλυσία της πελώριας αυτής επικράτειας, τόσο ευκολώτερο κι αποδοτικώτερο φάνταζε το έργο της καταστροφής της, και τόσο πιο πολύ γενικεύονταν και δυνάμωναν οι προσδοκίες πως όπου νάναι θά 'πρεπε να πέση !
Μπορεί ο Πλάτων κ' η σχολή του ν' αγωνίζονταν να συλλάβουν και να πραγματώσουν την ιδανική πολιτεία, αλλ' ο Ισοκράτης, π' άσκησε κ' ευρύτερη και λαϊκώτερη επίδραση, όλο και ξαναγύριζε πάντα στη σκέψη πως ένας πόλεμος κατά των Περσών έπρεπε κάποτε να ξεκινήση ! Και πίστευε πως πανηγύρι θάταν, όχι εκστρατεία ! Πως ανέχοντ' οι Έλληνες την ύβρι να παρασταίνουν οι βάρβαροι αυτοί τους φρουρούς, λέει, της ειρήνης στην Ελλάδα, όταν η Ελλάδα μπορή, αυοδύναμη, να κάνη έργα - θαύματα, που σε θεούς μονάχα θα προσεύχονταν κανείς για τέτοια ;
[1] Johann Gustav Droysen, "Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου", σε μετάφραση των Ρ., Η. & Σ. Αποστολίδη, τ. 1, σ. 28, Ελευθεροτυπία, Αθήναι 1993.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου