Τζιουζέππε Ουνγκαρέττι[1]Τέλος του Χρόνου
Η ώρα τρομαγμένη
στην άπλα του στερεώματος
παράξενα πλανιέται
Τα βουνά στεφανώνουνται
μενεξεδένιαν αθάλη
Χαμένη ως κι η στερνή φωνή.
Άστρα, μυριάδες Πηνελόπες,
στην αγκαλιά του πάλι σάς συνάζει ο Κύριος !
Σβήσιμο των ματιών
ω σκοτάδια σωρός …
Και ξανά τον Όλυμπο προσφέρει
αιώνιο άνθος ύπνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου