μεγάλοι ποιητές[1]Ο Όμηρος είναι τόσον γνωστός εις καθ’ […] την αξιότητά του ώστε περιττόν κρίνω να ομιλήσω πολύ περί αυτού. Πιθανόν είναι, ότι αυτός δεν ήτον ο πρώτος έλλην Ποιητής, και ότι ήσαν προ αυτού άλλοι, αφ’ ων εδανείσθη προς συγγραφήν της Ιλιάδος, επειδή δε αυτός ην ο πρώτος αξιόχρεως ποιητής, δικαίως ελογίσθη ο κορυφαίος όλων των προ αυτού Ποιητών. κατά πολλάς μαρτυρίας, φαίνεται, η Σμύρνη έχει το μέγιστον δικαώμα τιμής της γεννήσεώς του, η οποία συνέβη περί τους διακοσίους, και τεσσαράκοντα χρόνους μετά την άλωσιν της Τρωάδος.
Ο Ησίοδος ήτοι ην σύγχρονος του Ομήρου, ή έζη αμέσως μετά τούτον. Τα συγγράμ[μ]ατα και των δύο είναι ανεπίδεκτα παραλληλίας, και συγκρίσεως. Ο μεν Όμηρος υπάρχει μεγαλοπρεπής, και υψηλός, ο δε Ησίοδος απλούς, και ηδύς. Αλλά διά τούτων των λόγων δεν μελετώμεν να σμικρύνωμεν εδοπωσούν την φήμην του Ησιόδου, ο οποίος εσπούδασε μόνον να συγγράψη με ηδύτητα, και ευκρίνειαν, εις ό και ευδοκίμησεν αναμφιβόλως.[1] Ολιβιέρου Γολσμιθίου, «Ιστορία της Ελλάδος», κ. ΙΑ΄, σ. 329, Βιέννη 1805, Βιβλιοθήκη Ιωάννου Β. Παραγυιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου