Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

τίποτα το αέναο

από τον κύκλο της ζωής των αυτοκρατοριών[1]

Η ικανότητα της Αμερικής να στηρίζει οικονομικά τον τρόπο ζωής της προσελκύοντας ξένο κεφάλαιο έχει επιτρέψει στους Αμερικανούς διαμορφωτές της πολιτικής να μην ομολογούν ακόμη ότι η Αμερική ως έθνος δεν επωφελείται πλέον από τους κανόνες του διεθνούς οικονομικού ανταγωνισμού, τους οποίους επέβαλε πριν από πενήντα χρόνια ως η κυρίαρχη οικονομική και στρατιωτική δύναμη του κόσμου. Προστατευμένες προσωρινά από την εξελικτική πίεση, οι ΗΠΑ παρακολουθούσαν άλλα πιο πεινασμένα κράτη, όπως η Κίνα, να εξελίσσονται και να εκμεταλλεύονται τους κανόνες του ελεύθερου εμπορίου καλύτερα από όσο θα μπορούσε να κάνει η υπερδύναμη. Η επιδεικτική κυριαρχία της Αμερικής στο παγκόσμιο μάνατζμεντ και στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες ήδη εξαφανίζεται μαζί με την κυριαρχία των αμερικανικών εμπορικών επωνυμιών. Οι Ινδοί και οι Κινέζοι κάτοχοι MBA σε σύντομο χρονικό διάστημα θα προτιμούν να κρατούν στις χώρες τους το τεράστιο μερίδιο του παγκόσμιου πλούτου που σήμερα έχουν παραχωρήσει, πειθήνια, στην ελίτ του μάνατζμεντ των εταιρειών που έχουν την έδρα τους στις ΗΠΑ. Εάν μελετούσε τους μη ισοσκελισμένους εθνικούς λογαριασμούς των ΗΠΑ, ακόμη κι ο πιο άπειρος στα οικονομικά υποπρόξενος θα συμπέραινε ότι πρέπει να βρεθεί ένα νέο οικονομικό μοντέλο, εάν η Αμερική θέλει να παραμείνει η χώρα των ευκαιριών για ένα σημαντικό ποσοστό των δικών της ανθρώπων.

Ας θυμηθούμε τον κύκλο ζωής των αυτοκρατοριών. Η υπερεθνική ΕΕ δεν αποτελεί δικαιολογία για να πιστέψουμε ότι σύντομα θα πάψει να υφίσταται εθνικισμός σε οποιαδήποτε από τις χώρες με μεγάλα αποθέματα πετρελαίου. Το Ιράκ θα πρέπει να μας διδάξει ότι δεν μπορεί να υπάρξει ένα κύμα κερδοφόρου αμερικανικού ιμπεριαλισμού που θα θεραπεύσει το πρόβλημα του ισοζυγίου πληρωμών της Αμερικής ή θα εγγυηθεί τη ροή απεριόριστου αργού πετρελαίου προς τις ακτές της. Ούτε θα βρουν οι ΗΠΑ έναν εχθρό αρκετά εκφοβιστικό για τους συμμάχους τους, ώστε να δικαιολογείται η επιδότηση ενός αμετάβλητου αμερικανικού τρόπου ζωής. Ο φόβος της τρομοκρατίας δεν μπορεί να είναι επ’ άπειρον η βάση για ένα κύκλωμα «προστασίας», εκτός εάν οι ΗΠΑ σκοπεύουν να καταστήσουν αυτοεκπληρούμενες τις προφητείες των ευαγγελικών χριστιανών για έναν πόλεμο εξόντωσης εναντίον των μουσουλμάνων συμπολιτών. …

Η πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στο διεθνές σύστημα απαιτεί μια διατηρήσιμη βάση για την αμερικανική ευημερία. Καμιά στρατιωτική στρατηγική, ούτε ακόμη μια στρατηγική που να υποστηρίζεται από την εξαίρετη αμερικανική διπλωματία, δεν μπορεί να διατηρήσει τον τρόπο ζωής των απλών Αμερικανών σε έναν πλανήτη τόσο πολυπαθή, ανταγωνιστικό και ευερέθιστο όσο αυτός που σήμερα κατοικούμε. Ούτε μπορούν οι Αμερικανοί να ευελπιστούν ότι θα συνεχίσουν να επινοούν νέες οικονομικές πυραμίδες – φούσκες ακινήτων, μανίες με τις μετοχές του Ίντερνετ – για να διατηρήσουν την ροή του πλεονάζοντος κεφαλαίου απ’ όλο τον κόσμο προς τις ΗΠΑ. Η μόνη έντιμη πορεία είναι η τεχνολογική και κοινωνική εξέλιξη …

[1] Τζων Μπρέιντυ Κήσλινγκ, «Μαθήματα Διπλωματίας», σ. 503-504, εκδόσεις Λιβάνη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: